آتلیه ۲۱۲ بلگراد: تئاتر تسکین، امید و آزادی

پنجاه و سه سال از تاریخ شکل‌گیری یکی از مهم‌ترین گردهمایی‌های تئاتر پیشرو جهان، «بیتف» می‌گذرد. پنجاه و سه سال پشتیبانی از تئاتر آوانگارد که نماد فرهنگی یک کشور شده است. اهمیت «بیتف» امروز بر دوستداران تئاتر و فرهنگ پویا پوشیده نیست اما در پس این تاریخ درخشان تلاش هنرمندانی نهفته است که در واقع به صورت غیررسمی کار خود را در تئاتر «آتلیه ۲۱۲» در بلگراد، پایتخت کشور سوسیالیستی یوگسلاوی در سال ۱۹۵۴، آغاز کردند.در دهه هشتاد میلادی «بیتف» نماد کشوری بود که در دوران سخت رکود اقتصادی خود با هنر تئاتر، در واقع هنر مقاومت و ایستادگی خود را در برابر این بحران و ارتباط زنده خود با جهان پیرامون را جلوه می‌داد. بلگراد میزبان هنرمندانی چون اینگمار برگمن، اولگ یفرموف، یوجینیو باربا، یژی گزاگوژفسکی و دیگرانی از کشورهای آلمان، ژاپن، اسپانیا، دانمارک، کانادا، آمریکا و به طور خلاصه مینیاتوری از جهان نمایش بود.«بیتف» از کجا می‌آید؟ چه کسانی آن را به حرکتی جهانی بدل کردند؟ چطور یک گروه تئاتری آوانگارد فرهنگ رادیکال و آزاد را خارج از چهارچوب‌های رسمی تبدیل به رسمی‌ترین اتفاق فرهنگی کشور خود و جهان کرد؟